THCA versus THC: belangrijkste verschillen en feiten

De meeste cannabisgebruikers hebben wel eens gehoord van de verbinding delta9-Tetrahydrocannabinol, of THC. Het is verantwoordelijk voor het bedwelmende gevoel dat gepaard gaat met de consumptie van cannabisproducten en is waarschijnlijk de bekendste van de meer dan 100 cannabinoïden die in cannabis worden aangetroffen. Minder mensen zijn echter waarschijnlijk bekend met de voorloper van THC, die toepasselijk Tetrahydrocannabinolzuur (THCA) wordt genoemd. Hoewel ze qua naam op elkaar lijken, zijn er enkele belangrijke verschillen tussen deze twee verbindingen die cannabisgebruikers moeten begrijpen.

Wat is THC?

THC is een cannabinoïde die bekend staat om zijn vermogen om bedwelmende effecten te produceren. Het is vaak een primaire maatstaf voor de potentie van cannabis en van cannabis afgeleide producten.

Wettelijk gezien is THC ook de barometer voor de vraag of cannabisbloemen of een van cannabis afgeleid product als industriële hennep of marihuana worden beschouwd. Het onderscheid werd gecreëerd in de Farm Bill van 2014, die industriële hennep definieerde als variëteiten van Cannabis sativa L. die 0,3% of minder THC per volume bevatten. Vervolgens werd industriële hennep onder de Farm Bill van 2018 van de federale Controlled Substances Act gehaald, waardoor het effectief werd geclassificeerd als elk ander gewoon landbouwproduct. Alle Cannabis sativa L.-producten die meer dan 0,3% THC bevatten, worden volgens de federale wet als marihuana beschouwd en blijven illegale Schedule I-stoffen onder de Controlled Substances Act.

Hoewel THC vaak in de schijnwerpers staat, zou het niet bestaan ​​als het niet om zijn zure moederstof THCA zou gaan. Ondanks hun gedeelde naamgenoot, is er een significant verschil tussen de twee stoffen, ook al wordt de ene gevormd door een chemische verandering in de andere.

Wat is THCA?

Nauw verwant aan THC is de voorloper, THCA. In tegenstelling tot THC, produceert THCA geen bedwelmende effecten, noch bindt het zich aan het endocannabinoïde systeem. THCA is echter in grote hoeveelheden aanwezig in cannabisbloemen, vooral als ze nog aan de plant zitten of direct na de oogst.

Terwijl de cannabisbloem na de oogst droogt, begint THCA te "decarboxyleren". Dit betekent dat het zuur uit de verbinding wordt verwijderd en de THC-niveaus beginnen te stijgen. Decarboxylatie vindt op nog hogere niveaus plaats wanneer de bloem wordt blootgesteld aan hitte, hetzij tijdens het koken, verbranding of verdamping.

Decarboxylatie is een natuurlijk proces, maar het aanmoedigen van verdere decarboxylatie en het versnellen van het proces is een noodzakelijke stap voor de creatie van bepaalde cannabisproducten met toegevoegde waarde, zoals edibles. Het niet "decarboxyleren" van cannabisbloemen vóór het bakken of koken van edibles vermindert de potentie aanzienlijk.

In tegenstelling tot THC is THCA niet geclassificeerd als een illegale substantie volgens de Amerikaanse wet. Omdat het echter spontaan decarboxyleert tot THC, is er geen manier om een ​​zuiver monster THCA te hebben zonder dat er THC aanwezig is. Bovendien zou het potentieel ook als een analoog van THC kunnen worden beschouwd, ook al is het zelf niet geclassificeerd als federaal illegaal.

Cannabinoïdezuren en de oorsprong van cannabinoïden

THC is niet uniek als product van een gedecarboxyleerd cannabinoïdezuur. In feite hebben alle cannabinoïden een voorloperzuur zoals THCA. Elke cannabinoïde vormt zich op een vergelijkbare manier uit zijn zure voorloper. Maar waar komen al deze cannabinoïdezuren vandaan?

Het begint allemaal met Cannabigerolzuur (CBGA), dat decarboxyleert tot een verbinding genaamd Cannabigerol (CBG). CBG staat onder botanisten liefkozend bekend als "de moeder van alle cannabinoïden" omdat het uiteindelijk wordt omgezet in THC, CBD en andere cannabinoïden tijdens de groei van de cannabisplant.
Hoewel CBG in grote hoeveelheden aanwezig is tijdens de vroege groeifasen, is het een kleine verbinding in een volwassen cannabisplant, die grotendeels is omgezet in andere cannabinoïden.De meeste volwassen planten bevatten namelijk minder dan 1 procent CBG.

Hoewel mensen zelden geïnteresseerd zijn in cannabisplanten vanwege de hoeveelheden cannabinoïdezuren, vervullen deze verbindingen wel een belangrijke rol bij het faciliteren van de groei en ontwikkeling van de plant. Sommige cannabinoïdezuren bieden bijvoorbeeld antibiotische verdedigingen tegen ziekten terwijl de plant groeit. Andere bieden insecticide eigenschappen. Deze rollen zouden kunnen verklaren waarom verschillende cultivars van cannabisplanten zo sterk verschillen in hun samenstellingsprofielen; planten die inheems zijn in bepaalde gebieden, zouden specifieke hoeveelheden cannabinoïdezuren nodig hebben om lokale ziekten en insectenpopulaties te bestrijden.

Extractieproces voor THC-concentraten

Tijdens de creatie van van cannabis afgeleide concentraten is THC vaak een zeer gewilde verbinding. Concentraten worden gemaakt via een proces dat extractie wordt genoemd, dat bedoeld is om de natuurlijk voorkomende verbindingen van een cannabisplant uit het plantenmateriaal te halen.

Om dit te bereiken, gebruiken extractors oplosmiddelen, waaronder butaan en koolstofdioxide. De resulterende oplossing is een mix van op cannabis gebaseerde verbindingen, lipiden en het oplosmiddel. Extractors onderwerpen de oplossing vervolgens aan hitte en/of druk om de oplosmiddelen en andere ongewenste verbindingen te verwijderen. Het resultaat is een geconcentreerd materiaal dat de verhoudingen van verbindingen in de plant nabootst.

Er zijn echter gevallen waarin extractors een specifieke cannabinoïde zoals THC willen isoleren of benadrukken. In deze gevallen kunnen extractors het concentraat verder verfijnen, waarbij extra cannabinoïden en terpenen worden verwijderd. Op deze manier kan een breed scala aan concentraten worden gemaakt, van hasjolie tot wax tot isolaatpoeders.

Concentraten, of ze nu krachtig zijn in THC of een andere cannabinoïde, zijn populair onder consumenten voor vapen, dabben en gebruik als ingrediënt bij het bakken of koken op legale markten. Sommige concentraten worden ook gebruikt bij het maken van actuele huidverzorgingsproducten.

Zuren: de voorloper van cannabinoïden

Of je nu van cannabiscultivars houdt die krachtig zijn in THC of liever producten gebruikt die zijn afgeleid van industriële hennep met veel CBD, het samenstellingsprofiel van een cannabisplant is allemaal te danken aan de zuren die zich vormen naarmate de plant groeit. Mensen hebben misschien een nauwere relatie met de gedecarboxyleerde cannabinoïden dan met de zuren waaruit ze afkomstig zijn, maar als het niet voor cannabinoïdezuren was, is het onwaarschijnlijk dat een cannabisplant volwassen zou worden.

Het oogsten, drogen en uitharden van cannabisbloemen gaat niet alleen over het beter beheersbaar maken van de bloem. Deze processen stimuleren de decarboxylatie die nodig is voor cannabinoïden om te interacteren met het endocannabinoïdesysteem. Deze interacties zijn de reden dat mensen al eeuwenlang cannabis consumeren, maar geen van deze interacties zou mogelijk zijn als het niet was voor de zuren die het allemaal begonnen.