Bloemrijker: Ophelia Chong

Wat krijg je als je een scherp oog voor detail, unieke probleemoplossende vaardigheden en passie combineert? Waarom krijg je, Ophelia Chong, oprichter van Asian Americans for Cannabis Education en StockPot Images.

"Oh God, wat ben jij een stoner.''

Hoewel ze aanvankelijk wat huiverig was, stapte Ophelia voor het eerst in de wereld van cannabis om haar zus te helpen. "Mijn zus probeerde het te gebruiken voor haar aandoening", legt ze uit. "Dus moest ze vanuit een ander land reizen en het hier doen. We waren eigenlijk aan het stuntelen." Waarom die angst? Na jaren van nuchterheid was ze meer dan een beetje bezorgd om een ​​apotheek binnen te gaan. "Omdat ik al 17 jaar nuchter ben, was naar een apotheek gaan iets wat ik niet van plan was te doen. Vanwege het verslavingsprobleem", zegt ze. Ik kreeg echter in 2014 mijn medische kaart. Ik ging erheen zonder iets te weten en kreeg haar iets."

Interessant genoeg waren het Ophelia's eigen persoonlijke vooroordelen die haar uiteindelijk leidden tot het opzetten van de meest onwaarschijnlijke cannabisonderneming, een stockfotobedrijf genaamd StockPot Images. "Ik keek naar haar en dacht: 'Oh God, wat ben je toch een stoner',''' lacht ze. "Maar toen realiseerde ik me: 'Nee, nee, nee. Dat is je zus.'" Ze legt verder uit: "Ik wilde zien hoe andere mensen haar zagen. Dus ging ik naar een stockfotobureau en typte het woord 'stoner' in." Ze was niet blij met wat ze zag.

Ophelia was geschokt toen ze hoorde wat een "zeer groot miljardenbedrijf" stoner-representatie noemde. Ze herinnert zich: "Toen ik 'stoner' intikte, kwam er een afbeelding van een zwarte man tevoorschijn. Als je stockfoto's kent, weet je dat je trefwoorden moet invoeren, want dan halen ze de afbeelding binnen. Dus de trefwoorden die ze hadden voor deze Afro-Amerikaanse man waren 'stoner', 'verslaafd', 'crimineel', 'drugsdealer', al dat soort dingen. 'Oh mijn god,' dacht ik, 'Dit is 2014.'" 

“Het werd een ritueel.”

De rest, zoals je zou kunnen zeggen, was geschiedenis. Ze waagde de sprong naar cannabis en keek nooit meer achterom. Zoals ze uitlegt, investeerde ze vanaf het begin: "Ik heb veel onderzoek gedaan. Ik kweekte 23 planten in mijn eerste jaar. Ik leerde alles over die plant. Omdat ik het moest voorzien van trefwoorden. Alles van hoe de bloem eruit zag, elke fase van de bloem, elk type groei. Ik moest het voorzien van trefwoorden. Dus ik moest dit allemaal weten." Langzaam werd haar missie haar manier van leven: "Ik leerde over de medicinale eigenschappen van ontspanning. Ik had moeite met slapen. Het werd een ritueel. Dat is iets wat ik elke nacht doe sinds ik in 2015 in de industrie begon. Ik heb dat moment met de bloem. En het is deze stilte om 's nachts omhoog te kijken, de wolken te zien, misschien de maan die overvliegt en het wordt een moment van stilte. Maar ook waardering voor alles wat dit ding in mijn hand dat ik inhaleer heeft gedaan."

Naarmate haar band met de plant sterker werd, groeide ook haar missie om de uitdaging aan te gaan om meer diversiteit en representatie te brengen in deze nogal ongewone hoek van de industrie. Toen haar werd gevraagd waarom representatie zo belangrijk is binnen de industrie, zei ze heel eerlijk dat we allemaal "een bekend gezicht" moeten kunnen zien. Ze legt lachend uit: "Omdat we deze kamers binnenlopen met deze cannabismensen en we kijken en alles wat jij en ik zien zijn marshmallows die door de kamer stuiteren. En dan, als je daar iets ziet, zoals, oh, het is een rozijn! Je rent naar buiten en je zegt: 'Ooh, jij bent weer een rozijn! Hoe gaat het met je? Wat doe je hier? Het wordt een moment van verkenning tussen twee mensen in een kamer die elkaar niet kennen, maar we zijn verbonden door kleur. Omdat we merken dat we in een kamer zijn en niemand op ons lijkt, tenzij ze serveren."

"Zodra je het op je LinkedIn ziet, weet je dat het oké is."

Helaas voor cannabisliefhebbers van sommige etnische minderheidsgroepen is de strijd om representatie vaak tweeledig. Voor Ophelia is het ongeveer hetzelfde. Hoe ze binnen de Aziatische gemeenschap wordt gezien als cannabisgebruiker is net zo belangrijk als hoe ze binnen de cannabisgemeenschap wordt gezien als Aziatisch persoon. Ze legt verder uit: "Dat is ook de reden waarom ik Asian Americans for Cannabis Education ben begonnen. Ik realiseerde me dat er veel verkeerde informatie was binnen mijn eigen gemeenschap. Het was erg interessant hoe mijn culturele geschiedenis van meer dan 10.000 jaar in de laatste 50 jaar werd gecoöpteerd om dit anti-plantmedicijn te worden voor een cultuur die is gebaseerd op plantmedicijnen." In een nogal ironisch moment van een volledige cirkel bevond Ophelia zich in de verdediging met betrekking tot haar eigen cannabisgebruik. Ze herinnert zich dat ze aan de ontvangende kant stond van een aantal nogal gewaagde aannames: "Dat was waar ik tegenop moest met andere Aziaten die zeiden: 'Nee, nee, nee, nee, nee, dat kan niet. Oh, dat is slecht. Je wordt een stoner. Je wordt een drugsverslaafde. 'Je zult nooit voor je gezin kunnen zorgen.'

Hoewel de strijd gespannen, vermoeiend en soms zelfs een beetje ongemakkelijk is, is Ophelia blij met de vooruitgang die wordt geboekt: "Door de jaren heen zag ik steeds meer en meer [Aziatische] mensen meedoen. En nu is het een feit, ik zie het op hun LinkedIn." Ze grapt: "Zodra je het op je LinkedIn ziet, weet je dat het oké is. We worden allemaal geaccepteerd."

Uiteindelijk is acceptatie echt het einddoel dat Ophelia voor zichzelf en cannabis in het algemeen wil. Ze verlangt naar een toekomst waarin cannabis wordt gedeclassificeerd als Schedule 1, wordt behandeld "alsof het eigenlijk Pabst Blue Ribbon is" en een betrouwbare, stabiele investering blijkt te zijn. Ze legt enthousiast uit: "Ik kijk ernaar uit omdat de drempels voor mensen van kleur om binnen te komen lager zullen zijn. Het zal niet zo duur zijn. Het zal niet zoveel beperkingen hebben. Het zal een gemakkelijker pad zijn omdat het net zo gemakkelijk zal zijn als het openen van een drankwinkel. Je hoeft niet door kluizen, beveiligingscamera's en bewakers te gaan. Hopelijk hoef je tegen die tijd niet meer door die gymnastiekoefeningen. Zoals je dat niet hoeft te doen als je een sixpack koopt."

Eerlijk gezegd denk ik dat dit een toekomst is waar we allemaal enthousiast over kunnen zijn.

Volg Ophelia op Instagram hier .

• Fotografie :Jessica Miller
• Tussenpersoon :Dara Siegel
• Haar & Make-up : Shideh Kafei
• Kledingkast : Ashley Guerzon
• Rekwisietenstylist :Shelby Kay
• Productie : Shabnam Azadeh